FAQ

Pożyczka uregulowana jest w art. 720 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks Cywilny (Dz.U.2019.1145 t.j.) i oznacza przeniesienie przez Pożyczkodawcę na własność Pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy, z zastrzeżeniem zobowiązania zwrotu tej samej ilości pieniędzy w ustalonym czasie i powiększonej o ustaloną i wypłacaną w określonym czasie kwotę odsetek.

Zaproszenie do złożenia Oferty Udzielenia Pożyczki oznacza informację opublikowaną przez Pożyczkobiorcę na Platformie, obejmującą opis Projektu oraz opisującą możliwość udzielenia Pożyczkobiorcy pożyczki w celu sfinansowania Projektu. W skład Zaproszenia wchodzi zarówno podsumowanie warunków udzielenia pożyczki, jak i wzór umowy pożyczki oraz wzór umowy z Administratorem Zabezpieczeń.

Oferta Udzielenia Pożyczki oznacza dokument znajdujący się na Platformie, poprzez wypełnienie i wysłanie którego Pożyczkodawca składa ofertę udzielenia pożyczki. Wypełniony przez Pożyczkodawcę Formularz Oferty Udzielenia Pożyczki, stanowi dokument, w którym wskazał on dane konieczne do zawarcia oraz prawidłowego wykonania umowy pożyczki oraz deklaruje kwotę pożyczki.

Pożyczkodawca może w dowolnym czasie, przenieść przysługującą mu wierzytelność z tytułu Pożyczki w całości lub w części, na rzecz dowolnego podmiotu, bez zgody Pożyczkobiorcy.

W przypadku gdy Pożyczkobiorca nie ustanowi zabezpieczeń Pożyczkodawcy przysługuje prawo do wypowiedzenia Umowy ze skutkiem natychmiastowym.

Firma, która pozyskała pożyczkę za pośrednictwem Platformy Crowdy jest zobowiązana w myśl przepisów Ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U.2019.0.1519 tj.) do zapłacenia podatku w wysokości 0,5% kwoty pożyczki.

Osoba udzielająca pożyczek, zobowiązana jest do zapłaty podatku dochodowego od uzyskanych odsetek.

Jeśli Pożyczkodawcą (Inwestorem) jest osoba fizyczna, to jest ona zobowiązana do zapłaty 19% podatku od odsetek uzyskanych z pożyczki, w roli płatnika podatku dochodowego (tzw. ”Podatek Belki”) powinna wystąpić firma Pożyczkobiorcy. Z tego powodu kwota wynagrodzenia dla Inwestora będzie pomniejszona zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2019.0.1387 tj.) o wartość zryczałtowanego podatku (art. 41 ust 4). W takim wypadku Pożyczkobiorca zarówno odprowadza podatek do właściwego Urzędu Skarbowego, jak i przygotowuje dla Pożyczkodawcy właściwy formularz PIT.

Zabezpieczenie ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa środków przekazanych Pożyczkobiorcy tytułem umowy pożyczki. W razie gdyby Pożyczkobiorca we właściwym terminie nie zwrócił powierzonych mu środków, Administrator Zabezpieczeń egzekwuje zaległe środki z majątku stanowiącego zabezpieczenie. Zabezpieczeniem może być np. hipoteka ustanowiona na nieruchomości, oświadczenie o poddaniu się egzekucji z aktu notarialnego, weksel, zastaw na udziałach lub rzeczach ruchomych Pożyczkobiorcy (np. maszyny, produkty).

Przy każdej Kampanii zabezpieczenia dobierane są do modelu i specyfiki działalności Pożyczkobiorcy w sposób zapewniający jak najwyższe bezpieczeństwo pożyczonych środków. Najpopularniejsze z nich to:

– hipoteka na nieruchomości;
– weksel in blanco;
– poręczenie osobiste innej osoby;
– dobrowolne poddaniu się egzekucji z aktu notarialnego w trybie art. 777 Kodeksu Postępowania Cywilnego.
– cesja wierzytelności
– zastaw rejestrowy

Administratorem Zabezpieczeń jest podmiot, który na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy z Pożyczkodawcami, działa w swoim imieniu ale na rzecz Pożyczkodawców w celu ustanowienia właściwych zabezpieczeń, a następnie czuwa nad prawidłowym wykonaniem zobowiązań Pożyczkobiorcy z tytułu umowy pożyczki. W razie braku spłaty pożyczki, Administrator dochodzi również roszczeń z tego tytułu w imieniu Pożyczkodawców. Administrator może działać również jako Administrator Hipoteki na podstawie art. 68² Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U.2018.0.1916 tj.) , jak ustanawiane jest zabezpieczenie hipoteczne lub jako Administrator Zastawu, jeżeli ustanawiane jest zabezpieczenie w formie zastawu, na podstawie art. 4 Ustawa z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz.U.2018.0.2017 tj.)

Hipoteka jest ograniczonym prawem rzeczowym, ustanowionym w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności o określonego stosunku prawnego (np. pożyczki), na mocy którego pożyczkodawca może dochodzić zaspokojenia swojego roszczenia z nieruchomości bądź innych praw będących przedmiotem hipoteki. Bez względu na to, czyją stało się własnością lub komu przysługuje prawo oraz z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości lub tych praw.

Weksel in blanco jest papierem wartościowym o ściśle określonych cechach, wyrażający bezwarunkowe zobowiązanie wystawcy weksla lub osoby przez niego wskazanej do zapłaty określonej sumy pieniędzy osobie wskazanej w tym dokumencie, w wyznaczonym terminie i miejscu. Weksel in blanco w chwili wystawienia nie jest uzupełniony. Zobowiązanie z weksla in blanco jest związane z dodatkową umową między wystawcą weksla a remitentem (porozumienie lub deklaracja wekslowa), w której strony uzgadniają w jaki sposób i przy zajściu jakich okoliczności weksel in blanco powinien być uzupełniony o brakujące elementy. Z chwilą uzupełnienia weksla in blanco w sposób zgodny z zawartym porozumieniem, staje się on wekslem zwykłym.

Zastaw rejestrowy jest szczególną kategorią zastawu unormowaną w ustawie z dnia 6 grudnia 1996 r. – o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów (Dz.U.2009.67.569 z późn. zm.). Celem zastawu rejestrowego jest zabezpieczenie danej wierzytelności (wierzytelność to uprawnienie wierzyciela do żądania spełnienia przez dłużnika danego zobowiązania). Z chwilą ustanowienia zastawu wierzyciel nabywa prawo, na mocy którego będzie mógł dochodzić zaspokojenia z obciążonej rzeczy bez względu na to, czyją stała się własnością. Będzie miał też pierwszeństwo przed innymi wierzycielami właściciela obciążonej rzeczy.

Oświadczenie o dobrowolnym poddaniu się egzekucji zgodnie z art. 777 § 1 ust. 4 i 5 Ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U.2019.0.1460 tj.) to oświadczenie składane w formie aktu notarialnego, w którym dłużnik dobrowolnie decyduje się poddać przymusowej egzekucji, w razie niewypełnienia zobowiązania wynikającego z konkretnej umowy, bez rozpoznania sprawy przez sąd. W przypadku spełnienia warunków wynikających wprost ze złożonego oświadczenia, wystarczające jest wszczęcie postępowania klauzulowego, po którym wierzyciel jest uprawniony do wszczęcia postępowania egzekucyjnego. W akcie notarialnym, o którym mowa w art. 777 § 1 ust. 4 K.p.c., wskazuje się obowiązek dłużnika, którym może być zapłata (np. sumy pieniędzy) albo wydanie (np. lokalu). Określony jest także termin spełnienia świadczenia, po którym wierzyciel ma prawo ubiegać się o tytuł wykonawczy. W akcie notarialnym, o którym mowa w art. 777 § 1 ust. 5 K.p.c., wskazuje się górną granicę zapłaty sumy pieniędzy wprost określonej w akcie albo oznaczonej za pomocą klauzuli waloryzacyjnej. Ponadto określony jest warunek (czyli zdarzenie, od którego zależy wykonanie obowiązku) oraz termin, w którym wierzyciel może wystąpić o nadanie klauzuli wykonalności.

Jest to forma zabezpieczenia polegająca na złożeniu przez osobę trzecią, oświadczenia zawierającego zobowiązanie się tej osoby innej niż Pożyczkobiorca do bezwarunkowej i natychmiastowej spłaty długu Pożyczkobiorcy, w razie niespłacenia pożyczki w terminie przez Pożyczkobiorcę.